Yazılı bir açıklama yaparak “AKP’nin kime hizmet ettiğinin bir kez daha ortaya çıktığını” belirten Perihan Sarı şunları söyledi;
“Hükümet’in, sendikaları dışlayarak ve iş çevreleri ile anlaşarak hazırlayıp, TBMM’nden geçirdiği Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Yasası’nın, Cumhurbaşkanı tarafından onaylanmasıyla, melez demokrasimizin ileri evrelerinden birine daha geçilmiştir.
AKP’nin işgücü piyasasını esnekleştirmek konusundaki diğer kararlı uygulamalarıyla birlikte Türkiye, ucuz emek cenneti olarak bir kez daha tescil edilmiş; düşük emek maliyetlerine dayalı niyet uluslararası derecelendirme kuruluşları aracılığıyla dünyaya ilan edilmiştir.
12 Eylül anlayışının ürünü olan 2821 sayılı Sendikalar Yasası ile 2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi Grev ve Lokavt Yasası’nı değiştiren Yasa, 12 Eylül’ün yasakçı anlayışını koruduğu gibi, 30’dan az işçi çalıştıran işletmelerde çalışan 6,5 milyon işçinin sendikal güvencesini de yok etmiştir. Sendikaların toplu iş sözleşmesi yapması için gerekli olan işyeri barajı korunmuş; yüzde 10 olan işkolu barajı yüzde 3’e düşürülmüş; ancak işkollarının birleştirilmesi sonucu, uygulamada baraj daha da yükselmiştir. Bu durumda, 3 milyondan fazla işçinin toplu sözleşme hakkı fiilen ortadan kaldırılmıştır. Bu yasanın uygulanmasıyla, gelecekte 12 milyon işçinin sadece 2 milyon 700 bini örgütlenme ve toplu sözleşme hakkından yararlanabilecektir.
Bu yasa, Avrupa Sosyal Şartı’na ve Uluslararası Çalışma Örgütü’nün (ILO) 87 sayılı Örgütlenme Özgürlüğü ve Örgütlenme Hakkını Koruma Sözleşmesi ile 98 sayılı Örgütlenme ve Toplu Sözleşme Hakkı Sözleşmesi hükümlerine açık aykırılıklar taşımaktadır. Yıllardan beri beklenen, sendika üyeliğinde noter işlemlerinin kaldırılması, bu aykırılıkları azaltmamıştır.
Türkiye Cumhuriyeti tarafından kabul edilmiş olan bu sözleşmeler, ILO tarafından tüm ülkelerde uygulanmak üzere belirlenen “Temel Haklar Sözleşmeleri” arasındadır. 1982 Anayasası’nın 90. maddesinde AKP Hükümeti döneminde AB’ye uyum çalışmaları kapsamında yapılan değişiklik, usulüne uygun olarak onaylanmış olan temel haklara ilişkin bu uluslararası sözleşmelerin hükümlerinin iç hukuka uyarlanmasını gerekmektedir.
Hükümet, bu yasaya yansıttığı anlayış ile sendikal haklar alanına nasıl baktığını göstermiş, Anayasa hükümlerini yok saymış ve demokrasi anlayışı ile temel hak ve özgürlük alanlarını bağdaştırmanın olanaklı olmadığını bir kez daha kanıtlamıştır.
Çalışma barışını olumsuz etkileyecek, sendikaları küçültecek ve hükümet güdümüne sokacak, örgütlü toplumu daraltacak, emek haklarını geriletecek, toplu iş sözleşmeleri aracılığıyla gerçekleşen gelir dağılımını bozacak bu yeni yasa, ülkede demokrasinin düzeyini telafi edilemeyecek bir noktaya taşıyacaktır.
Çağdaş değerlerden bu kadar uzak, emek hakların gaspı ve emek düşmanlığına dayalı bir çalışma yaşamı ancak hak ve özgürlük değerlerine ikiyüzlü ve çifte standartla yaklaşan bir anlayış tarafından oluşturulabilirdi. Bu gerçek, 12 Eylül’de cuntanın yapamadıklarını da yapan AKP tarafından kanıtlanmıştır.
İçinde bulunduğumuz koşullar, sendikaların desteklenmesi ve sendikal hakların güçlendirilmesini gerektirmektedir. Uluslararası derecelendirme kuruluşlarının, Türkiye’nin kredi notunu neden yükselttiği anlaşılmıştır. İşveren kesimi için de hükümetle işbirliği yaparak elde ettikleri bu sonuç; sosyal damping uygulayarak, düşük emek maliyetleri ve emek hakları üzerinden elde edilen üstünlük, bir “Pirus zaferi”dir. Sendikal hakları budayarak elde ettikleri rekabet gücü, kapitalist sistemin ahlakı ile ve kapitalist sistem içinde bile sorgulanacak bir durumdur.”