KAYBOLAN DEĞERLER

Son elli yılda ülkemizdeki değişim dönüşüm demokrasi açılım kalkınma ilerleme milli gelirden pay alma insan hakları özgür seçimler hepsi ezberletilmiş bir masaldır. Aslında değişmeyen tek şey güçlünün egemenin güçsüzü ezdiğidir. Anadolu’dan kentlere göçün hızlanması yoksul sayısının artması seçimlerde yoksul avına çıkan siyasilerin malzemesi olmaktadır. Kim daha çok yardım adı altında siyasal rüşvet verebiliyorsa insanların iradesi o oranda sandığa yansımaktadır. İşte bu olgu kente göçün dinamiğidir. Ana nedenidir.

Ömrünün üçte ikisini benim gibi küçük kasaba ve şehirlerde geçirenler metropollere geldikleri ilk yıllarda sudan çıkmış balığa dönerler. Daha sonra kent yaşamına uyum için büyük sıkıntılar yaşarlar. Zaman içinde kendilerine yer etmeye şehir yaşamının parçası olmaya çalışırlar ancak ömürlerinin son baharında kentin bir parçası olduklarını fark ederler. Fakat horoz ölmüştür ama göz hep çöplüktedir. O küçük kasabaların büyülü atmosferi sıcak insan ilişkileri riyasız çıkarsız dostlukları belleklerinden hiç çıkmaz hep o kopuşun yaralarını sarma peşindedirler. Alıştıklarını kentin parçası oldukların zannettikleri süreç içinde eskiye dostluğa özlemleri hiç bitmez. Hep dönmek isterler paylaşılan o eski güzel günlere. Büyük kentlerdeki yaşam üzerlerine düşen bir heyelandır adeta.

Bir gün o günleri yad etmek için yolu geçmişte yaşadıkları o beldelere düşenler nostalji rüzgarları ile savrulurlar. Yıllar önce geride bıraktıkları dostlarından bazılarının mezar taşlarını bulamaz ve üzüntü ile onları anmanın ötesinde ellerlinden bir şey gelmez. Ama hep saygıyla anarlar kaybedilenleri. Bazıları ise düşünce erozyonuna uğramıştır. O saygı duyulan fikir ve görüşler savundukları değerler tamamen değişmiş eskinin tam tersi düzen ile uyumlu kişilikler kazandıklarını gördüklerinde ise hüsrana uğrarlar.

Ben kendimi biraz şanslı görüyorum. Bir kaç gün önce yetmişli yıllardaki yeşilin maviyle dans ettiği insanların kendi dünyalarında mutlu olduğu çalışan üreten o eski kasaba Köyceğize ulaştığımda çok fazla şeyin değişmediğini hele dostlukların paylaşılan yüce değerlerin yerli yerinde durduğunu gördüm.İçimden keşke güzel ülkemin tüm kasabalarında bu katkısız değerlerin bozulmadan burada olduğu gibi sürdürülebilmiş olsaydı diye düşündüm.Ne yazık ki bunun hayal olduğunu biliyorum.