AYNALAR MI DEĞİŞTİ BİZ Mİ DEĞİŞTİK

Dün yine çatışma haberleri savaş ve şehitler. Bu halkın %91 oyuyla onayladığı 12 Eylül darbecilerinin anayasası ile 30 yıldır ülkeyi yönetenler şimdi ayni anayasa ile 12 Eylülcüleri yargılıyor. Bu gündem içinde şehit haberleri elektrik doğalgaz ve akaryakıt zamları unutuldu güme gitti açıkçası. Bir sürede daha 12 Eylülle yatıp kalkarız diğerleri de hafızalardan silinir gider. Yıllardır uygulanan taktik bu. Ne zaman nasıl bitecek bu yıkım. Kardeşçe barış içinde bir arada yaşamak bu kadar zor mu? 

Şimdi kendi iç dünyanıza dönün ve çalışıyorsanız, dinleniyorsanız, yürüyorsanız, evdeyseniz ofisteyseniz nerede iseniz, ne yapıyorsanız, şöyle derin bir nefes alın. Belleğinizi bir noktaya odaklayın. Gönül gözünüzü açın ve hepiniz, gerçek aynalara, sanal aynalara, dağlara, taşlara, ormanlara, ağaçlara, kuşlara, çiçeklere, böceklere, çevrenizde neyi görüyorsanız ona bakın. Bir an baktığınız her şeyin ayna olduğunu sizin aksinizi yansıttığını düşünün ve bunu hafızanıza kazıyın. Neden yüz hatlarınız gerilmiş? Alnınızda çizgiler oluşmuş, gözleriniz parlak bakmıyor artık. Yüzünüzde tebessüm yok. Hep sert ve kaygılı bakıyorsunuz çevrenize. Niye bu tedirginlik, bu hüzün bu sıkıntı? Anladım. Sizi tanıdım. Siz Türkiye de yaşıyorsunuz. Her gün ölenle ölüyor, öldürenle hesaplaşıyorsunuz. Akşam eve nasıl ekmek götüreceğinizi işinizi aşınızı çocuklarınızın geleceğini düşünüyorsunuz. Burnunuzdan soluyorsunuz. Bu öfke bu kin bu şiddet niye diye soramıyorum size. 

En hızlı kalkınan ülkeymişiz milli gelirimiz birkaç bin dolar artmış. Sizin cebinize bir şey girmemiş. Ülkenin bir bölümünde yangın var. Kim başlattı, kim teşvik etti, kim yardım ediyor, kimin işine yarıyor bu savaş. Baktığınız aynalarda bu görüntü yok mu? Eğer tüm bunları görüyor da susuyorsanız, kalkın ayağa suçlusunuz…    

Yıllar önce birlikte yaşadığımız bu topraklardan bizi çıkarıp, özgürlük ve bağımsızlığımızı elimizden almaya, bizi köle millet yapmaya çalışan emperyalistlere karşı, Çanakkale de, Sarıkamış da, Yemen çöllerinde omuz omuza savaşmadık mı? Açlığı, susuzluğu, ölümü, ihaneti paylaşmadık mı? Birlikte direnmedik mi düşmana? Şehitlerimizi çiğnetmedik, vatan toprağını kanımızla suladık ama kirletmedik. Düşmanlarımızı; onları içten ve dıştan destekleyenleri, birlikte nihai zaferle İzmir den denize dökmedik mi?

Törelerimizi, geleneklerimizi, türkülerimizi ağıtlarımızı geçmişten koparmadan yeni değerlerimizi de katarak yaşadık. İç içe can cana olduk. Kız alıp kız verdik. Akraba dost olduk. Bu gün ayni mezarlıkta yan yana yatıyoruz. Takılıp kalmadık Orta Asya’dan demir dağları delme efsanesine. Hep ilerledik. Arap çöllerinde düşmanla bir olup bizi arkadan vuranları bile affettik. Şimdi o emperyalist güçlerle birlikte orta doğuda haritaları değiştiriyoruz. Ve bekliyoruz sıra bize ne zaman gelecek diye Geçmişte acıları, hüzünleri yaşanmış bitmiş saydık. Ayrılıklarımızı, farklılıklarımızı törpüledik. İnançlarımıza, ibadetlerimize, dinimize, mezhebimize, etnik ve kültürel yapımıza hep tek aynadan baktık. Şimdi aynalar mı değişti? Biz mi yanlış aynalara bakıyoruz…