BARAJLAR YIKILIRKEN SEN NEREDEYDİN?

Sevgili kardeşim sana kaçıncı kez yazıyorum bilmiyorum. Ama biliyorum ki beni anlayan bir tek sen varsın. Çünkü ben senim, sende ben. İkimiz bir olunca ‘BİZ’ oluyoruz. Fabrikada direnişteyiz. Tarlada ırgat. Çarklar bizimle döner, toprak bizimle besler dünyayı. Yanık bir türküdür sevdamız, ağız dolusu kahkahadır öfkemiz. İlkbahar gibidir sevinçlerimiz. Yüce dağlar gibidir başımız. Bir dost eli değende deniz oluruz.

Öfkeyi umuda dönüştürdük bu günlerde. Toprak, güneş ve su ve hayat yeniden filizlendi umut. Halklar bahçesinde kızıl güller deriyoruz. Edirne’den Hakkâri’ye, İzmir’den Kars’a arşa çıkıyor sesimiz BİZ ler HDP Bizler MECLİSE. Bu çığlığı duyuyor musun kardeşim?

Dün işkenceydik, sürgündeydik yaban ellerde, şaki olduk, eşkıya olduk, anarşist, bölücü, yıkıcı, hain(!)dik anlayacağın. İnce Mehmet’tik, Adana’dan Toroslara yürüdük dörtnala. Grevde halaya durduk bulvarda. Nazım’la memleket türküleri söyledik zindanlarda, Ağrı’da 33 kurşun. Haziranda isyan. Sevdam sanadır ey emek, ey ekmek, ey barış, ey özgürlük kaç bin ömür verdim yoluna. Kaç yiğit civan ecelsiz zalim elinde. Elimde bir tutam sevgi.

Şimdi sana geldim kardeşim. Mustafa Suphilerden, Ethem Nejatlara , üç Fidan’dan, Kızıldere’nin kızıl güllerine On yedilik Erdal’dan, on beşlik Berkinlere, alevler içinde Mazlumlardan geldim. Kan ter içinde, yüküm çook ağır, sana geldim.

Biliyorum aklımızı zehirlediler nesiller boyu. Kana boğdular yürekleri, mülk ve servetlerine tapındılar. efendilerine diz çöküp, mazluma zalimlik ettiler. Çok acı var bu topraklarda Ermeni kıyımından, Kızıl- baş kıyımına, İşçi kıyımından, Kürt kıyımına, faili meçhullerden geriye çok acı var, yara açık. Şimdi yaraları sarma zamandır kardeşim, sana geldim.

İlk kez 1 Mayıslarda gördüm seni, “Günlerin bugün getirdiği baskı zulüm ve kandır/Ancak bu böyle gitmez sömürü devam etmez/Yepyeni bir hayat gelir bizde ve her yerde…” diye devam eden 1 Mayıs Marşını birlikte inadına Taksim’de söylemek için omuz omuzdaydık. Sonra Zonguldak’taydık göçük altında. Dünya ısınsın diye dehlizlerde soğuk sulara gark olduk Ermenek’te, ateşlere yandık, Soma’da. 301 koydular kalleş ölümün adını. Hangi birini sayayım sana güzel kardeşim “fıtratmış ölümün” öyle buyurdu bir muktedir zalim.

Sana geldim Kız kardeşim. Anam, bacım, sevdiğim, kalbimin kızıl gülü; bir hayırsızın halden bilmezin kölesi. Zincirleri kırma zamanı,. Onurunla ayağa kalk. Yürü üstüne üstüne, tükür zalimin, yobazın suratına. Eşitlik ve adalet senin yolu gözlüyor. Kadınlar Meclise. Kadınlar her yerde.

Sana geldim. Duyduk ki %10 faşist barajını halklar ,emekçiler, kadınlar, gençler, 70 mişlik analar ,babalar yıkmaya gelmiş. Duyup da durmak olur mu? Hele bir el verelim. Barış olalım. Haldaş olalım, yoldaş olalım, onca yılın acısı, kahrını, ölü torağını atalım hele. Parçaları bütün edelim. “Bir olalım, diri olalım” Firavunların barajlarıyla birlikte sarayları, iktidarları, kudretleri nasıl yıkılırmış görelim hele.

Sevgili Kardeşim, söyleyin tarihçiler not etsinler “%10 BARAJINI YIKMAKLA İKTİDAR OLUNMAZ AMAA, % 10 LA ZALİM BİR İKTİDAR NASIL YIKILIRMIŞ “ görsünler.

Bütün dünyaya ilan edin. “Zulmün sırça sarayını zulmedenin başına yıkanlar”halkların dayanışması, mazlumların direnci, baş eğmeyenlerin onuru ve inancı, direnişi ve mücadelesinin eseridir. Vicdanıdır. Halkların kardeşliğidir diye yazsınlar.

“Bütün bunlar olurken sen neredeydin?” diye soran olursa, o barajlar yıkılırken bende halklarlar .emekçiler, mazlumlarla, bu ülkenin bütün ötekileriyle birlikte oradaydım. Büyük ozan Nazım Hikmet’i aramızda ayrılışının 52 yılında saygıyla anarken,” Güzel günler göreceğiz çocuklar, güneşli günler göre- ceğiz... Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar, ışıklı maviliklere süre -ceğiz... “ dizeleriyle umuda yolculuğun isimsiz neferiydim diyeceğim. Umutla, onurla bakacağım yeni doğan güne. Haydi BİZler Meclise Oylar HDP’ye.