Esenyurt’a yeniden kış geldi.. Ahmet Özer’imizi çaldılar!

Bir düşünür der ki, “Tek bir günah vardır, o da hırsızlık.”
Hırsızlık, yalnızca bir eşyayı, bir malı çalmak değildir. Bir insanın hayallerini, emeğini, sevdiklerini, özgürlüğünü elinden almak da hırsızlıktır. Bir insanı öldürdüğünde, onun yaşamını, ailesinin mutluluğunu, çocuklarının geleceğini çalarsın. Bir insana yalan söylediğinde, onun gerçeğe ulaşma hakkını çalarsın. Bir insanı adaletsizce susturduğunda, onun sesini, halkının umudunu çalarsın.

Ve işte şimdi doymaz hırsızlar, gözleri hep daha fazlasında olanlar, çala çala, gün geldi Prof. Dr. Ahmet Özer’i Esenyurt’tan çaldılar. 
O’nu, Esenyurt’un umut dolu sokaklarından, halkının içinden, çalışkan ellerinden, aydınlık düşlerinden kopardılar. Kapısını çalmadan, haber vermeden, Esenyurt’tan çaldılar!

Oysa Ahmet Özer, Esenyurt’un vicdanıydı. Yoksulun dostu, kimsesizlerin hemhâlı, Esenyurt’un kanatları en renkli barış ve kardeşlik kuşuydu. Artık Esenyurt daha yalnız, sahipsiz… Şimdi Esenyurt’un bahçesi susuz, çatısı delik, meydanı ıssız… Rüzgâr esmiyor artık o sokaklarda, umut solmuş, eksilmiş gibi…

Ve işte şimdi Esenyurt’a kış geldi.

Havanın soğuması değil bu kış.. Önce adaleti ‘dondurup’ sonra onu çaldılar. Kışın rüzgarı, tipisi, soğuğu bir gün diner, bahar er ya da geç kapıyı çalar. Ama ya adaletsizlik? Ya çalınan umutlar?.. Ya halkın iradesine vurulan kelepçe?..

Esenyurt’a gelen kış uzun sürebilir, rüzgâr sert esecek, soğuk iliklerimize işleyecek belli ki… Ama unutmasınlar; baharı çalamazlar. 
Adaleti, inancı, halkın iradesini sonsuza kadar hapsedemezler. 
Her kışın bir baharı vardır. Ve Esenyurt’un baharı da, zamanı geldiğinde evine geri dönecek!
And olsun, baharı yeniden, enden getireceğiz Esenyurt’a.