Ağabeyimler bayram ziyaretine gidiyorlar karşıyakaya. Olay saatin de patlamanın olduğu duraktalar. Otobüse binip bana gelip gelmemek arasında tereddütteler. Bir otobüs gelip önlerinde duruyor. Binip binmemek için kararsızlık yaşıyorlar bir an ve biniyorlar. "Arkadan bir otobüs daha geliyor," diyor abim, ama onlar önde ki otobüse biniyorlar. Derken büyük bir patlama sesi ile oldukları yerde sıçrıyorlar.
        Bir sürü hemşerimin evine ateş düşüren, canları yakan, resmen cayır cayır yakan bu ateş dün gece benim evime de düşebilirdi. Bu olay benim evimi küçük biz çizgi ile geçti. Benim başıma da gelebilirdi. Hepimizin başına gelebilirdi. Bu olay birimizin ya da beşimizin olayı değildir. Tüm milletce yanmamız demektir. Bu patlama sadece o durak da yaşanmadı, Tüm Türkiye'yi patlattılar.
İnsanlarımız sussunlar mı, susmasınlar mı? Ayaklanma çıkması bizi ne kadar kurtarır? Bu sorunu çözecek olan biz halk değiliz, bizim başımızda ki devletimizdir. Açtığımız kucaklara bombalarla teşekkür mü ediyorlar? O zaman biz yanlış insanlara kucak açtığımızı göremiyor muyuz? PKK derken bir de Suriyeden gelen mülteciler çöreklendiler içimize. Biz herkesi kendimiz gibi bilirken, herkesin biz olmadığı gerçeğini unutmamız gerekiyor. Yardım elimizi koparıyorlar. Açılım ile gerçekleştirdiğimiz yerden bizi aşağı atmaya çalışıyorlar. Hoş bunu başaramayacaklar ama bugün Antep kan ağlıyor işte. 
     Bir şehidimiz bugün Gaziantep!e doğru yola çıktı. Büyük törenler hazırlandı uğruna. Büyük acılara, büyük törenler teselli olabilir mi? Tesellisi yok bu acının. Şerefi, şerefsizler gezindiği sürece yerini bulamayacak. Şehitlerimiz ile şeref duyuyoruz ama şeref duyuyoruz diye yeni Şerefine bayrakları da kaldırmak istemiyoruz.
Yeter artık! Dur demek için halkın ayaklanması ve iç savaşların iyice artması mı gerekiyor. Dur demek için kaç can daha yanması gerekiyor. Buun bedeli ne kadar ve bu hesap daha ne zaman kapatılacak.
Antebim bu sabah uyanmadı çünkü dün gece uyumadı. Antebim bayramını cenaze çiçekleri ile kutladı. Yeter artık! Yeter!