Sapık yakalandı.

Türkan’a tecavüz etmiş.

Türkan henüz bebe.

... Bıçaklaya bıçaklaya öldürmüş.

8 yaşındaki Ahmet’i boğmuş.

6 yaşındaki Dilruba’yı da.

Dilburacık çok çırpınmış.

Öyle anlatıyor.

*

Adı ne bu sapığın?

U.V.G.

*

U’ğursuz

V’icdansız

G’eberesice sanırım.

*

Kodlayarak veriyoruz.

Ki, rencide olmasın.

Toplum içindeki saygınlığı zedelenmesin, aman diim...

Ele güne mahcup olmasın.

*

“Sayın” çünkü sapık.

*

Dilruba’yı Dilruba diye yazıyoruz.

Türkan’ı T. diye kodlamıyoruz.

Annesini-babasını...

Adıyla soyadıyla yazıyoruz.

Evlerinden canlı yayın yapıyoruz.

Duyduk duymadık demeyin...

Aha işte burda oturuyorlar!

*

Sapığı kolluyoruz bu arada.

Ki, insan hakları var sapığın.

*

(Televizyonlardaki sigara sansürü gibi bi şeydir bu... Dizilerde, filmlerde tecavüz sahnesi serbest, cinayet sahnesi serbest, tecavüz ve cinayetten sonra sigara tüttürürken buzlama konuluyor!)

*

Ha denebilir ki, sapığın sapık olduğu mahkeme kararından sonra sabit olur... Peki o halde niye, şöyle tecavüz etti, böyle bıçakladı, şu şekilde bavula koydu, buraya gömdü diyoruz? Hani mahkeme kararı?

*

Madem, açık açık itiraf eden sapık bile mahkeme kararıyla mahkûm ilan edilmeden suçsuzdur... Niye o zaman, iddianamesi bile olmayan gazetecilerin evini basarken kamera çağırıyoruz? Şeref madalyalı subayların, uluslararası ödüllü profesörlerin, suçlu olup olmadıkları belirsizken... Neden “terörist, darbeci, vatan haini” diye manşetlere asıyoruz?

*

Hukuki haklarından faydalanmak için illa sapık mı olmaları gerekiyor?

*

İnsanları domuz bağıyla öldürüp, oturma odasına gömen şeriatçıları sokağa sal.

Bölücüye halay çektir.

Keriz Feneri’ni ört.

Sapığı koru.

Namuslu insanları infaz et.

*

Adalet’in A’sı bu kardeşim...

K’sını zaten biliyorsunuz.