Son yıllarda “Ölmeden önce okunması gereken kitaplar”, “Ölmeden önce görülmesi gereken yerler” , “Ölmeden önce, yapmanız gereken şeyler” falan diye bir sürü kitap ve haberler çıkıyor.

Bir e-posta aldım bugün bir dostumdan. “Ölmeden önce, İstanbul’da yapılması gereken şeyler” listesi madde madde sıralanmış. Ölmeden önce görülmesi gereken yerlere ömrüm yetmez belki ama İstanbul’a bir bakayım dedim.

Ölmek için hazır mıyım acaba diye düşünerek, merakla bir göz attım. Tırsıyorum bir de, hani yapmadığım hiçbir şey kalmış mıdır diye. Bari bir kaçını yapmamış olayım ki, bunun için bir süre daha yaşayayım. 

1-Eminönü’nde balık ekmek yemek

2-Kapalı çarşıda alışveriş yapmak

3-Süleymaniye’de kuru fasulye yemek

4-Sultanahmet’te bir gün geçirmek

5-Polonezköy’de brunch yapmak

6-İstiklal caddesinde bir tur atmak

7-Tophane’de nargile içmek

8-Boğaz’da rakı içmek

9-Kuru Kahveci Mehmet Efendi’den çekilmiş Türk kahvesi almak

10-Bebek sahilinde denize nazır kahve içmek

11-Haliç’te balık tutmak

12-Boğaz turu yapmak

13-Adaları dolaşmak

14-Kadıköy Boğa’nın orda buluşmak

15-Galata köprüsünde arkadaşlarla bir gece geçirmek

16-Sarayburnu’ndan denize girmek

17-Garipçe köyünde kahvaltı yapmak

18-Avrasya maratonuna katılmak

19-Aya İrini’de temsil izlemek

20-Pier Loti’de kahve içmek

21-Eyüp Sultan’da dua etmek

22-Vefa’da boza içmek

23-Yerebatan Sarnıcı’nda balıklara yem atmak

24-Gülhane Park’ında piknik yapmak

25-Çamlıca tepesinden İstanbul’u seyretmek

26-İstanbul’un saraylarını ziyaret etmek

27-Çengelköy’de deniz kıyısında çay içmek

28-Şehrin fatihi, Fatih Sultan Mehmet’in türbesini ziyaret etmek

29-Kız Kulesi’nde yemek yemek

30-Ortaköy’de kumpir yemek

31-Beyoğlu, Mandabatmaz’da Türk kahvesi içmek

32-21 Mart, Mihrimah Sultan’ın doğum gününü Galata Kulesi’nde kutlamak

33-Şehrin dört bir yanına yayılmış tarihi hamamlara uğramak

34-Ve tabii ki Gezi Park’ını dolaşmak

Listede ki, 18-19-31-32 şıklar dışında her şey tamam. 

Aslında, İstanbul’da yapılabilecek şeyler için liste de çok eksik var. 

Avrasya maratonuna katılmayı hiç düşünmedim, katılacağımı da hiç sanmıyorum, bu nedenle o hep listemde eksik kalacak.

Bir de 32. Şık beni biraz düşündürdü. Mihrimah Sultan’ın doğum gününü neden kutlayayım ki? Ölmüş zaten rahmetli. Ölüm yıl dönümü dese neyse.

Bir iki şey daha var tabi eleştireceğim. Hadi Galata’ya gittin diyelim, yemeğini yedin, içkini içtin. İstanbul bir avuç yer değil ki, uçsuz bucaksız. Nasıl döneceğiz sonra oradan, al başına bir dert. 

Yıllardır İstanbul’da yaşıyorum, Mandabatmaz neresidir, kahvesi nasıldır valla onu da bilmem.

Bir de, 24. Madde’de  Eyüp Sultan’da dua etmek diyor ya;  Bazen dua edip huzur bulmak için, sabahları hava aydınlanmadan giderim.  Ama, saatlerce orada oturup, sakince duamı edemem hiç birinde. Kalabalık, kargaşa, gürültü.... 

Kapıda, bir adam insanları “Kadınlar buradan, erkekler buradan” diye sıraya sokmaya çalışır. İnsanlar, sanki birbirlerinin üzerine çıkacak gibi, iter. Oysa, oraya her gelen, kadın olsun erkek olsun, ibadet için geliyor.

Eline ayakkabını al, sıraya gir, valla dua edemeden çıktığım çok oldu.  Kalkıp İstanbul’un bir ucundan, dua edip huzur bulacağım diye yollara düş, sonra kalabalıktan afakanlar bassın, üzülerek geri dön.

Hıristiyan arkadaşlarım var. Bazen ben onlarla kiliseye giderim, onlar da benimle birlikte camiye gelir. Kiliseler, öyle sakin ve temiz ki, rahat rahat duanızı  edebiliyorsunuz.

Ayakkabı çıkarmadığınız halde tertemiz üstelik. 

Allah birdir, Allah tektir. Nerede dua ettiğiniz çok önemli değildir.  Bu tür yerlerde, ihtiyaç sadece, Allah ile baş başa kalabilmektir.

Şimdi listeyi bir daha taradım, en kısa zamanda yapmadığım şeyleri yapacağım. 

Neyse ki, ölsem bile en azından çoğunu yapmış olarak gideceğim. 

Yaşamak için daha çok sebebim var.

Sevgiyle kalın...