“Omurilik felcinin yaşandığı ilk günlerde, aile bireyleri birçok konuda, özellikle tedavi sürecine ilişkin endişe duymaktadır. Yakınınızın omurilik felci yaşamasının şokuyla kendinizi dağılmış, korkmuş ve kaygılı hissedebilirsiniz. Hissettiğiniz bu duygular son derece normaldir. Sonrasında, ilk olarak durumu kabullenememe, durumun geçici olduğuna inanma gibi tepkiler yaşayabilirsiniz. Reddetme tutumu, uzun vadede, yaşantınıza uyum sağlamada sizi zorlamaya başlayacaktır, bilgilenmenizi engelleyecektir. Oysa bilgilenmeniz, reddetme halinden, yüzleşme haline geçmenizi sağlar. Yüzleşme; derinden duyulan kayıp, keder şeklinde yaşanabilir. 

Durumun adaletsizlik olduğunu, neden başınıza geldiğini düşünebilirsiniz. Bunun yaratacağı öfke ve kızgınlık duyguları da beklenen bir süreçtir. Yaşadığınız öfke, yakınınızı eski hayatına döndüremedikleri için hizmet aldığınız profesyonellere, tanrıya ve omurilik felci olan yakınınızın ta kendisine de yönelebilir. Bu anlarda hissettiğiniz öfkeyi kağida dökmek, yakınlarınız ve psikoloğunuz ile paylaşmak, size kendinize dışarıdan bakma fırsatını verir. Böylece öfkenizle başaçıkmada verimli yöntemler keşfedebilirsiniz. 

Diğer yandan omurilik felçlisi yakınınız da sizin gibi, çevresine ve size karşı öfke nöbetlerine girebilir. Bu tip durumlarda, siz de şaşkınlık ve içerlemişlik duyguları yaşayabilirsiniz. Ancak, yakınınızın öfkesinin aslında size olmadığını aklınızdan çıkarmamanız gerekir. O da yaşadığı duyguları bir şekilde ifade etmeye çalışmaktadır. Onu anladığınızı ona hissettirmeniz, öfke nöbetleri ile başaçıkmanızı kolaylaştıracaktır.

Omurilik felçlisi yakınınız, onu terkedeceğinize dair korkular duyabilir. Onun bu süreçte yanında olacağınızı bilmesi, bu korkunun azalmasını kolaylaştırır. Ayrıca, çevrenizde size daha önceden destek olan yakınlarınız gibi uzaklaşan kişileri de bulabilirsiniz. Bu noktada siz de terkedilmişlik hisleri yaşayabilirsiniz. Ancak böyle bir davranışı yorumlarken çevrenizdekilerin bu durum karşısında nasıl davranılacağını bilmedikleri için bu tutumu sergileyebileceklerini unutmamalısınız.

 “Keşke benim başıma gelseydi, onu koruyamadım, o yürüyemezken ben etrafta dolaşamam” gibi düşünceler yakınınıza karşi aşırı koruyucu bir tutum içine girmenize neden olur. Bu da yakınınızın aslında yapabileceği işleri sizin yapmanıza neden olacağı için, yakınınızda özgüven geliştirmeyi zorlaştırır. Bu duygularınızı bastırıp, paylaşmamanız da depresyona ve psikosomatik rahatsızlıklara neden olabilir. Bu durumda bir psikoloğa danışmanız sizin için faydalı olacaktır.

Dinlenmeniz sizin için çok önemlidir. Spor ve kültürel aktiviteler ile kendinize zaman ayırmanız daha iyi hissetmenizi sağlar. Ayrıca bütün aile bireyleri ile sorumluluk paylaşımına gitmeniz, size düşen yükü azaltır. Omurilik felçlisi yakınınızın da yapabileceği sorumlukları üzerine almasını teşvik etmelisiniz. 

Kısaca, omurilik felci hakkında bilinçlenmeniz, duygularınızı yadsımak yerine onlara izin vermeniz, ifade etmeniz, omurilik felçlisi yakınınızla konuşmanız, onu anlamaya çalışmanız, sorumluluk almasına izin vermeniz, yeni sorumluluklarınızı tek başınıza üstlenmek yerine bütün aile bireyleriyle birlikte bölüşmeniz, kendinize zaman ayırmanız, imkanınız dahilinde psikolojik destek almanız, kabullenme sürecini kolaylaştıracak ve yaşam kalitenizi arttıracaktır. “

                                                                                                      

Engelsiz bir yaşam dileğiyle..