RUNATOLIA’DA BİR KEZ DAHA İYİLİĞE KOŞULDU

Bu yıl 'Runatolia' adıyla düzenlenen 10. Uluslararası Antalya Maratonu yaklaşık 5 bin sporcunun katılımıyla 1 Mart Pazar günü tamamlandı. Engelli, maraton ve yarı maraton olmak üzere üç ayrı parkurdan oluşan yarışa, Türkiye Omurilik Felçlileri Derneği’nden tekerlekli sandalyeleriyle katılan engelli koşucuların yanı sıra 44 ülkeden 1.230 yabancı sporcuyla toplamda 5 bin koşucu katıldı.

Her biri benim için ayrı bir kahraman olan Adım Adım ve Hareket Candır Koşucuları ve engelleri aştıktan sonra diğer engelli arkadaşlarının özgürce yaşayabilmeleri için maratona katılan TOFD’nin Engelsiz Koşucu Takımı için duygularımı aşağıda sizlerle paylaşmak istiyorum:

Değerli Yol Arkadaşlarımıza;

Merhaba çiçek kardeş ben Ali, ne çok rengin varmış senin? Evimin birkaç metre ötesinde yaşadığın halde göremediğim için, ben seni çok farklı hayal etmiştim; ama sen hayalimden çok daha güzelmişsin. (Çiçeğin renkleri bir anda değişip daha da farklı güzellikte bir hal alır.)

Merhaba berber abi ben Ali, bugüne kadar evden hiç dışarı çıkamadığım için saçlarımı hep annem keserdi; ama bundan sonra ben de müşterilerinin arasında olacağım. Bana da zaman ayırsan iyi olur. “Sen yeter ki gel Ali! Bundan sonra dükkân müşteri dolu olsa da öncelik her zaman senin olacak.”

Merhaba bakkal amca ben Ali, arkadaşlarım senden toplarını kesen adam diye bahsediyorlardı hep. Oysa hiç de öyle birine benzemiyorsun. Çok tonton bir amcaymışsın. “Top oynarken camlarımı kırdıkları için kızıyordum onlara Ali; ama bundan sonra sana söz veriyorum toplarını kesmeyeceğim.”

Merhaba turşucu teyze ben Ali, annem her hafta sizden en lezzetli turşuları alıp eve getiriyor. Meğer sizde ne çok çeşit varmış? Bundan sonra tadına bakamadığım turşuları ben seçeceğim. “Sen hiç turşu suyu içtin mi? Al bakalım bu da sana benden olsun.”

Sokağın köşesinden dönen annesi Ali’yi görünce birden çok şaşırır. “Aaa! Ali sen ne yapıyorsun dışarıda?”

Evimizin sokağını geziyorum anne. Dün akşam akülü sandalyem geldiğinden beri hep bu anı hayal etmiştim. Babam beni sandalyeme oturttu. Her zaman pencereden baktığım sokağımızı ilk kez özgürce tanımaya çalışıyorum.

Bugüne kadar yapılan her koşuda verdiğiniz her destekle tanımadığınız halde birçok insanın özgürce yaşamasına neden oldunuz. Bu insanların birçoğu köylerinde, kasabalarında, illerinde yaşadıkları evin sokağının görüntüsünden, dünyaya başka bir açıyla bakamamışlardı. Yüzlerce mektup aldık. Farklı bir pencereden, farklı bir sokaktan, farklı bir manzaradan dünyaya bakmanın nasıl olduğunu anlatan, yine birçokları “Sandalyemin yerini değiştirir misin?” demek zorunda kalmadan, tek başına, özgürlüğün ne demek olduğunu anlatıyorlardı bizlere.

Türkiye Omurilik Felçlileri Derneği’nin kuruluş felsefesinde olduğu gibi yardıma ihtiyacı olan insanlarla, yardım etmeye ihtiyacı olan insanlar arasında köprü oldunuz. Tüm yaşamınız boyunca iyilik köprülerini kurmanız ve bu köprülerde atılan her adımda mutlu olmanız dileğiyle…

Bağışlar Hala Devam Ediyor!

Bu koşu sonrasında da özgürce hareket etme ihtiyacı olan birçok kişi sosyal yaşamın içinde yer alacak. Bağışlar hala devam ediyor. Gönlünüzden geçen bir rakam ile sizler de aşağıdaki hesap numaralarına bağış yaparak katkıda bulunabilirsiniz.